Τελικά τα αεροδρόμια εχουν πλάκα! Οι στιγμές που εξελίσσονται και οι εικόνες που συμπηκνώνουν συγκεντρώνουν όλη τη γκάμα της ανθρώπινης συναισθηματικής δυναμικής. Άνθρωποι έρχονται και άνθρωποι φέυγουν. Ανθρωποι χαίρονται και άνθρωποι λυπούνται. Πιτσιρίκια που χαχανίζουν, τρέχουν, παίζουν, πότε-πότε ενοχλούν κιόλας. Όλες οι γλώσσες και όλες μούρες του κόσμου σε μια σύχρονη Βαβέλ από την οποία όλοι προσπαθούν να φύγουν και ν’απλωθούν σε όλες τις γωνιές του κόσμου.
Μ’αρέσει να χαζεύω τον κόσμο στα αεροδρόμια. Φοράω τα γυαλιά μου, τη μάσκα μου, και το βλέμμα, δίχως να φοβάται μην ενοχλήσει, γίνεται αδηφάγο.....